Former World Heavyweight Boxing Champion
“GERRIE WAS DIE BESTE”
© GERRIE COETZEE 2010-2018
INDEX PAGE
NEXT ARTICLE
PREVIOUS ARTICLE
Rapport: PHIL ZAAYMAN Johannesburg
Bekende oud-boksbass kyk terug: “Gerrie was ons beste”
NOMMER
EEN
…
Gerrie
Coetzee
tref
Michael
Dokes
met
ñ
linker
op
pad
na
die
swaargewigtitel
van
die
wêreld. DR.LAPPIES LABUSCHAGNE
As
Dr.
Izak
Labuschagne
staan
hy
bekend
as
een
van
die
land
se
voorste
oor-,
neus-
en
keelartse,
maar in die sportwêreld noem almal hom sommer Dok Lappies.
Dit
is
moeilik
om
nie
van
die
gawe,
jovial
man
te
hou
nie.
Iemand
wat
reuse-werk
veral
op
mediese
gebied in die boks – en rugby-wêreld verrig het. ñ Ware alsydige man.
Sy
indrukwekkende
curriculum
vitae
vertel
dat
hy
in
ñ
stadium
wêreldwyd
lid
was
van
byna
40
verenigings,
klubs,
unies,
federasies
op
alle
gebiede
van
die
samelewing,
maar
dis
oor
boks
dat
ons
met
hom wou gesels.
Dok
Lappies
was
van
1971
tot
1990
lid
van
die
Suid-Afrikaanse
Boksbeheerraad.
Hy
het
ook
jare
lank gedien op die mediese komitees van die Transvaalse Rugby-unie en die hedendaagse Leeus.
Hy
sê
dat
hy
op
72
nog
ver
van
aftrede
is.
Hy
gaan
nog
elke
dag
spreekkamers
toe
om
sy
beroep
te
beoefen.
Hy
en
Margaret
woon
in
ñ
gerieflike
huis
in
Waverley,
Johannesburg,
en
hy
is
die
pa
van
vier
volwasse
seuns. Nie een van hulle het geboks nie.
Hy het sy verbintenis met boks in 1990 verbreek, “ñ Lang storie waaroor ek nie graag wil praat nie,” sê hy.
Vra
hom
gerus
uit
oor
die
SA
bokers
wat
hy
as
die
beste
na
die
Tweede
Wêreldoorlog
beskou,
Gerrie
Coetzee
staan
vir
hom
kop
en
skouers
bo
almal uit.
“Hy
was
maar
die
derde
swaargewig,
naas
Ingemar
Johansson
(Swede)
en
Max
Schmelling
(Duitsland),
wat
dit
reggekry
het
om
die
titel,
toe
dit
nog ñ prestige-titel was, by die Amerikaners af te neem.
“Gerrie se enigste probleem was dat hy swak bestuur was. As hy ñ beter afrigter en bestuurder gehad het, sou hy die titel lank gehou het.”
Sy
tien
beste
SA
boksers
na
die
oorlog
is:
Coetzee
(Swaar),
Brian
Mitchell
(Junior
Liggewig),
Baby
Jake
Mathlala
(Vlieg),
Vic
Toweel
(Kapok),
Arthur
Mayesela
(Welter),
Pierre
Fourie
(Ligswaar),
Mike
Holt
(Ligswaar),
Arnold
Taylor
(Kapok),
Peter
Mathabula
(Vlieg)
en
Johnny
Ralph
(Swaar).
Hy
sal
enige
jong
seun
aanraai
om
aan
amateur-boks
deel
te
neem.
Dit
bied
baie
voordele,
soos,
fiksheid,
geestelike
skerpheid
en
boonop sal dit help om die jong manne van die strate af weg te hou.
Ja, hy erken dat beroepsboks gevaarlik kan wees. Die hoofdoel van die manne in die kryt is tog om ñ uitklop-hou te plant.
Die
modern
neiging
is
om
al
strenger
beheermaatrëels
toe
te
pas.
Gevegte
word
deesdae
vinnig
gestop
as
dit
blyk
dat
ñ
bokser
in
die
moeilikheid
is.
Hier
bestaan
die
gevaar
weer
dat
die
skeidsregter
te
veel
mag
in
sy
hande
sal
hê.
Dis
tog
net
ñ
dokter
wat
kan
besluit
dat
ñ
bokser te veel straf verduur.
Hy
glo
dat
baie
boksers
wat
in
die
kryt
gesterf
het,
van
swak
advies
bedien
was
,
soos
Brian
Baronet,
wat
ñ
klompie
jare
gelede
na
ñ
uitklophou
van
Kenny
Vice
van
Amerika
later
in
die
hospital
oorlede
is.
“Ek
glo
nog
dat
Baronet
ernstige
beserings
in
ñ
vorige
geveg
teen
Arthur
Mayesela opgedoen het. Baronet het kwaai straf verduur en moes nooit toegelaat gewees het om weer te boks nie.”
Knoeiery
en
oneerlikheid
in
boks,
glo
hy,
sal
nooit
bekamp
kan
word
nie.
“Waar
daar
mense
met
geld
by
sport
betrooke,
sal
daar
altyd
ñ
gekonkel wees. Jy kry dit ook in die politiek, in die staatsdiens en in die kerk.”
In
boks
is
daar
soveel
geld
betrokke
dat
die
versoeking
maar
altyd
daar
sal
wees.
“Vra
maar
vir
die
omstrede
DonKing,
die
wêreld
se
magtigste
promoter wat al dikwels voor die hof gedaag is.” King het dikwels al gesê: “I was in jail before, I don’t mind.”
Of
soos
die
storie
van
die
koerantman
wat
ñ
promoter
gevra
het
of
hy
en
sy
mededingers
mekaar
verneuk:
“Nee,
jy
sien
as
een
ou
verneuk,
dan is dit oneerlikheid, maar as ons almal verneuk, dan tel dit nie,” het die blomkool-oor geantwoord.
Labuschagne meen dat boksers maar altyd sal moet ligloop vir obskure karakters wat hulle sal wil inloop.
Sy advies is dan ook aan die jong manne om te sorg dat hulle ervare finansiële adviseurs tot hulle beskikking het.
Hy haal sy hoed af vir Rodney Berman, Suid-Afrika se voorste promoter, wat goed na sy boksers se finansiële welstand omsien.
Oor die toestand van die bokssport voel hy effens beswaard.
“Wit
boksers
raak
al
hoe
skaarser.
Daar
is
niks
wat
hulle
lok
nie,
maar
dis
ook
hul
eie
skuld,
hulle
wil
nie
werk
nie.
Die
swart
boksers
is
bereid
om op te offer, hulle het die geld nodig.”
“Is dit deesdae die moeite werd om ñ kampioen genoem te word? Daar is reeds 17 soorte Mickey Mouse-titels op die spel. Ek vra maar net…..”
Tog glo hy dat Suid-Afrikaanse boks weer van die krytvloer af sal opstaan.
Iewers is daar ñ Gerrie Coetzee, ñ Pierre Fourie of ñ Arnie Taylor, wat die skares weer soos in die goue jare van die sestigs en
sewentigs in hulle duisende na toernooie sal lok.