Gerrie Coetzee Article | Gerrie Was Die Beste

“GERRIE WAS DIE BESTE”

MANAGEMENT & DESIGN: WWW.UNIQUEWEBS.CO.ZA

INDEX PAGE

Rapport: PHIL ZAAYMAN Johannesburg Bekende oud-boksbass kyk terug: “Gerrie was ons beste” NOMMER EEN … Gerrie Coetzee tref Michael Dokes met ñ linker op pad na die swaargewigtitel van die wêreld. DR.LAPPIES LABUSCHAGNE As Dr. Izak Labuschagne staan hy bekend as een van die land se voorste oor-, neus- en keelartse, maar in die sportwêreld noem almal hom sommer Dok Lappies. Dit is moeilik om nie van die gawe, jovial man te hou nie. Iemand wat reuse-werk veral op mediese gebied in die boks – en rugby-wêreld verrig het. ñ Ware alsydige man. Sy indrukwekkende curriculum vitae vertel dat hy in ñ stadium wêreldwyd lid was van byna 40 verenigings, klubs, unies, federasies op alle gebiede van die samelewing, maar dis oor boks dat ons met hom wou gesels. Dok Lappies was van 1971 tot 1990 lid van die Suid-Afrikaanse Boksbeheerraad. Hy het ook jare lank gedien op die mediese komitees van die Transvaalse Rugby-unie en die hedendaagse Leeus. Hy sê dat hy op 72 nog ver van aftrede is. Hy gaan nog elke dag spreekkamers toe om sy beroep te beoefen. Hy en Margaret woon in ñ gerieflike huis in Waverley, Johannesburg, en hy is die pa van vier volwasse seuns. Nie een van hulle het geboks nie. Hy het sy verbintenis met boks in 1990 verbreek, “ñ Lang storie waaroor ek nie graag wil praat nie,” sê hy. Vra hom gerus uit oor die SA bokers wat hy as die beste na die Tweede Wêreldoorlog beskou, Gerrie Coetzee staan vir hom kop en skouers bo almal uit. “Hy was maar die derde swaargewig, naas Ingemar Johansson (Swede) en Max Schmelling (Duitsland), wat dit reggekry het om die titel, toe dit nog ñ prestige-titel was, by die Amerikaners af te neem. “Gerrie se enigste probleem was dat hy swak bestuur was. As hy ñ beter afrigter en bestuurder gehad het, sou hy die titel lank gehou het.” Sy tien beste SA boksers na die oorlog is: Coetzee (Swaar), Brian Mitchell (Junior Liggewig), Baby Jake Mathlala (Vlieg), Vic Toweel (Kapok), Arthur Mayesela (Welter), Pierre Fourie (Ligswaar), Mike Holt (Ligswaar), Arnold Taylor (Kapok), Peter Mathabula (Vlieg) en Johnny Ralph (Swaar). Hy sal enige jong seun aanraai om aan amateur-boks deel te neem. Dit bied baie voordele, soos, fiksheid, geestelike skerpheid en boonop sal dit help om die jong manne van die strate af weg te hou. Ja, hy erken dat beroepsboks gevaarlik kan wees. Die hoofdoel van die manne in die kryt is tog om ñ uitklop-hou te plant. Die modern neiging is om al strenger beheermaatrëels toe te pas. Gevegte word deesdae vinnig gestop as dit blyk dat ñ bokser in die moeilikheid is. Hier bestaan die gevaar weer dat die skeidsregter te veel mag in sy hande sal hê. Dis tog net ñ dokter wat kan besluit dat ñ bokser te veel straf verduur. Hy glo dat baie boksers wat in die kryt gesterf het, van swak advies bedien was , soos Brian Baronet, wat ñ klompie jare gelede na ñ uitklophou van Kenny Vice van Amerika later in die hospital oorlede is. “Ek glo nog dat Baronet ernstige beserings in ñ vorige geveg teen Arthur Mayesela opgedoen het. Baronet het kwaai straf verduur en moes nooit toegelaat gewees het om weer te boks nie.” Knoeiery en oneerlikheid in boks, glo hy, sal nooit bekamp kan word nie. “Waar daar mense met geld by sport betrooke, sal daar altyd ñ gekonkel wees. Jy kry dit ook in die politiek, in die staatsdiens en in die kerk.” In boks is daar soveel geld betrokke dat die versoeking maar altyd daar sal wees. “Vra maar vir die omstrede DonKing, die wêreld se magtigste promoter wat al dikwels voor die hof gedaag is.” King het dikwels al gesê: “I was in jail before, I don’t mind.” Of soos die storie van die koerantman wat ñ promoter gevra het of hy en sy mededingers mekaar verneuk: “Nee, jy sien as een ou verneuk, dan is dit oneerlikheid, maar as ons almal verneuk, dan tel dit nie,” het die blomkool-oor geantwoord. Labuschagne meen dat boksers maar altyd sal moet ligloop vir obskure karakters wat hulle sal wil inloop. Sy advies is dan ook aan die jong manne om te sorg dat hulle ervare finansiële adviseurs tot hulle beskikking het. Hy haal sy hoed af vir Rodney Berman, Suid-Afrika se voorste promoter, wat goed na sy boksers se finansiële welstand omsien. Oor die toestand van die bokssport voel hy effens beswaard. “Wit boksers raak al hoe skaarser. Daar is niks wat hulle lok nie, maar dis ook hul eie skuld, hulle wil nie werk nie. Die swart boksers is bereid om op te offer, hulle het die geld nodig.” “Is dit deesdae die moeite werd om ñ kampioen genoem te word? Daar is reeds 17 soorte Mickey Mouse-titels op die spel. Ek vra maar net…..” Tog glo hy dat Suid-Afrikaanse boks weer van die krytvloer af sal opstaan. Iewers is daar ñ Gerrie Coetzee, ñ Pierre Fourie of ñ Arnie Taylor, wat die skares weer soos in die goue jare van die sestigs en sewentigs in hulle duisende na toernooie sal lok.

GERRIE COETZEE