Former World Heavyweight Boxing Champion
2 MINUTE, 3 SEKONDES
© GERRIE COETZEE 2010-2018
INDEX PAGE
NEXT ARTICLE
PREVIOUS ARTICLE
DIS
laatmiddag,
24
Junie
1979
in
Monte
Carlo,
die
dobbel
koningkryk
aan
die
Mediterreense
kus.
Gerrie
Coetzee,
die
“Boksburg
Bomber”,
kom
teen die Amerikaner
Leon Spinks
te staan in die uitdun rondte vir Muhammad Ali se vakante Wêreld boks federasie (WBA) - swaar gewig kroon.
Nardus
Nel,
toe
nog
ñ
junior
fotograaf,
en
die
bekende
sports
skrywer
Phil
Zaayman
dek
die
geveg
vir
die
Sondag
koerant
Rapport.
“ek
moes
stoei
vir
ñ
staanplek
langs
die
kryt
tussen
die
horde
foto
grawe,”
vertel
Nel.
“Ek
was
in
die
hoek
en
ek
het
geweet
skuif
ek,
is
ek
vir
die
res
van
die
geveg
my
plek
kwyt.”
Die
geveg
het
die
Suid-Afrikaanse
TV-kykers
gaande
gehad:
dit
was
ons
heel
eerste
regstreekse
oorskakeling
via
satelliet
na
ñ
groot
geveg.
Belangriker
nog,
wen
Gerrie,
staan
net
groot
John
Tate
in
sy
pad
na
die
swaargewig
krron,
wat
sedert
die
1940’s
nog
net
een
keer
-
deur
die
Sweed
Ingemar Johansson - van die Amerikaanse swaar gewigte afgeneem kon word.
Die
einste
John
Tate
het
Gerrie
se
grootste
plaaslike
teenstander,
Kallie
“die
Bek”
Knoetze,
se
boks
loopbaan
in
die
destydse
Bophuthatswanana
kort geknip.
PRINS
RAINIER,
die
monarg
van
Monaco,
en
sy
seun,
Albert,
sit
in
die
voorste
ry.
Ook
Gerrie
se
vrou
Rina,
sy
ouers,
oom
Flip
en
tant
Meisie,
sy
bestuurder Hal Tucker en Kallie Knoetze en sy vrou, Elise.
“ñ
Klomp
Suid-Afrikaners
het
al
die
pad
Monte
Carlo
toe
gekom
om
Gerrie
te
sien,”
onthou
Nel.
“hulle
het
mal
gegaan
toe
Gerrie
en
sy
groepie
helpers en aanhangers op die maat van Star Wars se tema musiek kryt toe aan geskuifel kom.
Dit
was
warm
en
bedompig
in
Monte
Carlo.
Die
kryt
is
tydelik
op
ñ
parkeer
terrein
opgerig
en
die
hele
geleentheid
het
vir
my
soos
ñ
boks
geveg
op
die
platteland
gevoel.
Daar
was
so
ñ
regte
boere-vibe.
Daar
was
ñ
tafel
waar
jy
drankies
kon
bestel
en
die
boksers
het
woonwaens
as
kleedkamers
gehad.
“Sonder
al
die
bekendes
soos
Jody
Scheckter
(voormalige
Formule
Een-wêreld
kampioen),
die
prins
en
bekendes
in
die
boks
wêreld,
kon
dit net sowel ñ geveg op enige Spar of Shoprite se parkeer terrein gewees het.
“Maar
die
atmosfeer
was
iets
ongelooflik.
Ek
het
my
twee
kameras
vir
ñ
laaste
keer
nagegaan.
Seker
gemaak
hulle
is
gelaai,
een
met
swart-en-wit
film
en
die
ander
een
met
kleur,
en
my
gereed
gemaak
vir
vyftien
moordende
rondtes.”
En
hier
in
Suid-Afrika?
Geen
sport
is
op
Sondae
toegelaat
nie en die uitsending is vir byna ñ uur tot een minuut na middernag terug gehou.
Blykbaar het mense partytjies aangelê, vleis gebraai en om middernag was almal in spanning voor die televisiestel.
NEL
skiet
ñ
paar
raampies
toe
die
geveg
begin,”net
om
iets
te
hê”.
“Maar
ek
was
rustig.
Ek
spaar
film
vir
vyftien
rondtes.”
Toe
gebeur
die
ondenkbare:
“Almal,
selfs
die
ou
sport
fotograwe,
is
onkant
betrap.
Ek
het
net
kameras
gewissel,
toe
gooi
Gerrie
ñ
regter.
En
daar
bliksem
hy
vir
Leon Spinks
uit! 2 minute en 3 sekondes in die eerste rondte.
“Ek
het
skaars
tyd
gehad
om
my
kamera
te
fokus.
Ek
het
blindelings
geskiet
en
gehoop
vir
die
beste.
“Daarna
moes
ek
haastig
films
omruil,
want
daar
was
Rina
in
trane,
oom
Flip
en
tant
Meisie
wat
op
en
af
spring
en
Gerrie
se
helpers
saam
met
hom
in
die
kryt.
Toe
is
dit
saam
kleedkamer
toe.”
En
net
daar,
in
die
harwar,
begin
ek
wonder:
“Wat
het
ek
met
die
film
wat
ek
in
die
kryt
geskiet
het,
gemaak?
Ek
sien
al
hoe
ek
moet
verduidelik
as
ek sonder die boksfoto’s by die kantoor aankom...fotograaf gaan al die pad tot in Monte Carlo vir ñ belangrike geveg, en verloor sy belangrikste film.
"Ek
was
totaal
paniekbevange.
Ek
gaan
deur
my
kamerasak,
deur
my
kamerabaadjie
se
sakke
en
probeer
onthou
wat
ek
gedoen
het
nadat
ek
die
film uit die kamera verwyder het. Ek loop terug tot by die kryt en soek daar op die grond rond vir ingeval ek dit tussen die rommel laat val het.
"In my kamerassak is daar 'n handvol films, almal Kodak Tri-X. En almal lyk presies eenders.?.?.?"
HY
vlieg
die
volgende
oggend
terug
huis
toe:
"Gewoonlik
is
ek
een
van
die
praters
op
'n
vlug,
maar
op
dié
een
sit
ek
net.
My
eetlus,
my
drink-lus,
is
weg, want ek bekommer my oor die film. Ek tob. Dit is seker die naaste wat ek in my lewe aan mediteer gekom het.
"Ek
en
Phil
het
twee
weke
voor
die
geveg
elke
dag
saam
met
Gerrie
by
sy
oefenkamp
in
San
Remo,
Italië,
deurgebring.
Phil
het
die
storie.
Ek
hoop
ek het die foto's."
Toe
die
vliegtuig
land,
is
hy
reguit
kantoor
toe.
"Gewoonlik
wil
jy
'n
belangrike
film
apart
ontwikkel,
vir
die
impak
daarvan
en
omdat
jy
dit
perfek
wil
hê. Maar dié keer is ek reguit donkerkamer toe.
"Ek
sluit
die
deur
agter
my
toe
en
ontwikkel
al
die
films.
Toe
ek
die
eerste
negatief
so
uittrek,
toe
ís
dit
daar.
"Toe
is
ek
windgat
en
ek
skree
vir
die
ander fotograwe: 'Boys, kom kyk, ek hét die knock out!" Groot verligting.
IN
sy
loopbaan
het
hy
seker
'n
handvol
werklik
goeie
foto's
geneem,
sê
Nel.
Een
van
hulle
het
hom
indirek
die
Gerrie-foto
besorg."Kort
voor
ek
by
Rapport begin werk het, was ek fotograaf by The Citizen. Hulle stuur my om 'n waterpolo-toernooi te gaan dek.
"Ek
daag
die
middag
by
die
ou
Ellispark-swembad
in
Johannesburg
op
tydens
die
laaste
minute
van
die
eindwedstryd,
net
betyds
om
'n
paar
foto's
te
neem.
"Wat
weet
'n
ou
wat
van
Somerset-Oos
in
die
Oos-Kaap
kom,
van
waterpolo?
"Gelukkig
het
ek
altyd
'n
gevoel
vir
sportfoto's
gehad.
Toe
ek
die film ontwikkel, sien ek net arms en hande. Toe weet ek, hier kom 'n ding."
Daardie
foto
van
hom
is
deur
die
eertydse
sporttydskrif
Topsport
se
lesers
as
die
beste
sportfoto
van
die
jaar
gekies.
Die
prys
was
twee
kaartjies
Europa toe. "Terwyl ek in Europa reis, toe word die Gerrie geveg aangekondig. En ek was daar."
DIT
is
vir
hom
ná
soveel
jaar
as
beroepsfotograaf
steeds
'n
wonder
-
"magic",
sê
hy
-
om
in
sy
donkerkamer
te
gaan
sit,
die
deur
te
sluit,
die
lig
af
te
skakel
en
op
die
ou
manier
'n
film
te
ontwikkel.
"Totdat
die
beeld
begin
vorm,
weet
jy
nie
wat
jy
het
nie.
'n
Goeie
foto
praat
sommer
al
met
jou
op
die
negatief.
"Soms
is
dit
blote
geluk,"
sê
hy.
"Maar
wanneer
dít
gebeur,
ervaar
jy
werklike
geluk."
Jare
daarna
kan
jy
dit
nog
in
jou
geheue
oproep:
daardie
foto
op
die
koerantvoorblad
wat
'n
onvergeetlike
oomblik
so
treffend
vasgelê
het.
Soos
die
een
van
dáái
regter
waarmee
Gerrie
vir
Leon
Spinks
planke
toe gestuur het.
In 'n nuwe reeks in By gesels KIRBY VAN DER MERWE met die fotograwe van sulke onhou-jy-nog-foto's.